the most illogical way to do…
“Only God can truly see the start and the end of any situation…
He is always in the process of preparing you for the next step…
From where you are, it may look like the most illogical way to go, but once you take the step, it’ll become clearer why you’re there…”
i received that quote this morning from one of my friends who is still an avid fan of unlimited texting. i don’t read forwarded quotes anymore. my thumb 
has an auto-delete program 
but i was prompted to read his message for some reason. and thank God i did read it.
i just thought that that message is so timely for me. for those who aren’t aware yet, i have already submitted a resignation letter. for what reason? i just want to make a big step. for what, that i don’t know. because i’m 25? because i want to earn more? tsk, tsk, tsk
i’ve known myself to be an impulsive decision-maker. and indeed this resignation thingy is one.
just this morning i came from thomson-reuters for an exam. i successfully passed their exam that includes html coding, page review, english proficiency, and listening skills. i was the first one to arrive. about 8 applicants or so came after me but all of them failed. there is still a girl whose doing the english proficiency exam when my initial interview had finished.
i did apply as well in acs, but i havent received any call or message for a job offer yet. may be i failed the final slash panel interview which took about 30 minutes or so while the previous two agents just had it for around 10 minutes. the interviewers are having a hard time accepting my reason on why i would like to resign in my current job. when, if i succesfully passed i would just get precisely the same salary that i’m getting, in addition to that i’ll have a graveyard shift.
i’m still eyeing one more company and that is 24/7. i’m planning to visit their office tomorrow but maybe i’ll just have to wait for a call from them. any whoo, ninez already referred me =)
so yeah, resigning is the most illogical way to do right now, but i need to move, for me, for LK…
so how was my birthday?
it’s supposed to be an ordinary day, me going to work, fixing schedule changes, ticket rejects and paper ticket notification.
but LK’s insect bite na mukha ng pigsa pero wala namang mata is getting larger. i was suppose to bring him thursday to his pedia, pero ganyan na kase itsura niya, so napilitan na akong umabsent. ayoko na nga sanang pumasok eh.
his pedia (dra. elizabeth barba) decided to have it remove na thru surgery. eh kaso yung surgeon, 1pm pa. kaya yung call in ko na half day sumobra pa. pumasok na rin ako kahit less than 5 hours na lang ipapasok ko, sayang ang RTA/SAF.
ok na rin naman siya, one week na tomorrow and minor surgery niya. and i’ll be bringing him again tomorrow for follow up. sana makuha ko yung leave. na-retract ko na kase yun.
first quarter evaluation
alam ko, kalahatian na ng taon. i’m pertaining to my life
t’was exactly 5pm in tabaco city when i had my first cry. 
that was june 2, 1984.
ang bilis noh? ngaun i’m a mother to a 6-month old handsome baby boy. well, he’s turning 7-month old this coming june 6th.
EARLY DAYS
i’ve spent my early childhood in a little barrio called evangelista (that’s in umingan, pangasinan). but due to some circumstances we have to stay for good in bicol. i’ve had my elementary education in tiwi central school. i was an achiever. naging 1st honor ako ng grade 3. kaya lang dahil sa paniniwalang ang matalino ay di kailangang mag aral, naging top 7 lang ako ng grade 4. consistent naman din ako sa top 10.
TEENAGE YEARS
tabaco national high school. maliit na UP to sa first district ng albay. ang first year dito from section A to section Z9. tas every classroom may 50 students. pinalad akong maging top 50. oo, section one ako nuon, kung tawagin ay science oriented class. pero section 2 na ako from 2nd year to 4th year. masasabi kong matalino ako. hindi ko nga lang talaga hinahasa sarili ko. gusto ko kase ng normal na buhay. nasa 88 to 89 madalas ang average ko at the end of the school year. keribels lang.
tanda ko, naging treasurer ako sa buong second year nuon. naging cheerleader ng freshman. naging extemporaneous contestant. galing ko nga nuon eh, greetings lang ata nasabi ko. bat ba kase ako nakuha nilang contestant? nahilig ako sa acting-actingan ng first at second year. member pa ako ng actor’s guild. isang dakilang mushroom ang role ko nuon sa ‘the legend of tabaco.’ take note, nagsasalitang mushroom. sumali rin ako nuon sa pastores. dream ko sumali nuon sa mga street dancing para sa ibalong festival. kaso mahal ang costume at hindi naman ako miyembro ng alta sociedad. the best na experience ko siguro na matuturing bilang high school student ay ang pagsampal ko kay meynard sa harap nina mrs casin (filipino) at ms dioleta borais. kulit kase ni meynard eh, pinasa picture ko ng nag reyna elena ako. ayun nakita ni casin, pinost sa blackboard!
COLLEGIATE LEVEL
UPLB. ang talino noh? pero ang totoo nyan pasang awa lang ako sa elbi. kinailangan ko ngang umatend nuon ng parang summer class eh. nalimutan ko lang yung tawag. ng time namin optional yun. after a year required ng kunin yun ng mga pasang awa.
kumuha ako ng bs developmental communication course dito. actually lahat ng kinuha kong course may kinalaman sa communication: broadcasting comm at mass comm sa diliman at comm arts at dev com naman sa elbi. kase nga gusto kong ipagpatuloy ang dream ko nuon na maging katulad ni korina sanchez. kaya nga naka braces ako nuon eh. pansin nyo ba? kaso parang di ko yata linya. naiirita na ako nuon kapag pinapagawa kami ng news. pero in fairness natapos ko naman ang course ko ng di kinakailangang mag extend. salamat na lang at si kuya rem ang adviser ko
dahil din sa devcom marami rin akong naging kaibigan. hindi ko nga lang alam kung tinuturing nila akong kaibigan hehehe joke lang!
isang malaking parte din ng college life ko ang NAVIGATORS. isang bagay ang di ko ina akalang mangyayari: ang mag lead. oo, naranasan kong maging leader dito. gumanap ako bilang presidente ng isang taon. hay, pressure ito. buti na lang napaka supportive ng mga constituents ko.
ON BEING A PROFESSIONAL
on time akong nag graduate kahit muntikan ko ng ibagsak ang bio1 at math14, general biology at trigonometry sa hindi nakakaalam. sinubukan kong i apply ang napag aralan ko. kaso wala talaga eh. kaya yun, napadpad sa call center. mataas ang pangarap ko. sabi ko pag iigihan ko para mapromote agad ako. kaso walang nangyari. feeling ko nga napaka incompetent ko na. minsan nagkakaroon pa rin ako ng hope, pero wala talaga. kaya maghahanap na lang ako ng panibagong trabaho. sana dun makapagsimula ako at hindi ma out of focus.
i may not be succesfull as being paid more than 50k a month; being able to travel the philippines/asia/world whenever i want to; being able to buy things/gadgets instantly, but being a mom at this time of my life is already an accomplishment for me. it may not be on the perfect timing and ways but who knows?
HOPELESS ROMANTIC
siguro naman lahat dumanas magmahal, masaktan, umiyak at halos mabaliw (parang oa naman ata yun). at eto na yata ang pinakapaborito kong pangyayari. maaga akong nainlove pero walang naiinlove sa akin hahaha college ng nauso ang text. syempre kaakibat nyan ang textmate. tas may isang inayakan ko pa talaga to the point na nag away kami ng friend ko. kung sino ka mang john paul ka grrrr matapang din ako noon na makipag eyeball. may isa, buong pamilya nya kasama nya. kaso parang autistic. pero mabait parents nya tsaka yung tita at pinsan nya.
isa pang memorable na ngyari sa lovelife ko ay ng maging bulag ako. todo yun. alam nyo yung nauso yung pldt landline to smart cellphone na flatrate? nakapag usap kami nun ng 5hrs straight. nagkikita kami nyan araw araw ha? alam mo yung tipong may moment na hindi siya naiintindihan ng mga tao pero ako naiintindihan ko siya. yung tipong ok lang kung sister lang ang tingin nya sa akin at may iba siyang mahal at alam nyang to the next level na ang feelings ko for him. pero natauhan na din naman ako in the end. buti na lang nauna ako makapag graduate. bat kaya ganun noh?
itong kasalukuyang lalaki sa buhay ko roller coaster din pinagdaanan namin. hindi ko akalaing may gf na pala siya pero naging kami. ng nagreact siya sa pagbablog ko na naging kami nainis ako sa kanya. after a month nagkabalikan kami. blog ulit. until i received a personal message in friendster. aba kaibigan na pala yun ng gf. the next day yung gf mismo nag email at pinadala sa akin ang link ng blogspot nya. sa inis ko i printed all her posts at pinabasa ko sa lahat ng tao sa account namin. tapos after all those things naging close ulit kami. at naging kami for the third time. tumagal kami. pero nagbreak din after 6months. tapos naging friends ulit kami. at naging kami na naman amidst what i did. at nabuo na nga si LK. kulit noh?
hayyyyy
ito na yata ang super synopsis ng buhay ko.
sa lahat ng naging parte ng buhay ko, MARAMING SALAMAT!
sa mga nagpi-pray sa akin, i can’t THANK YOU enough.
sa mga magulang ko, SALAMAT! (sorry po kung hindi ko naisakatuparan ang pagiging newscaster, at naging lolo at lola kayo ng napaka agang panahon, i’m telling you, maraming mga magulang ang naghahangad ng apo pero pinagdadamutan ng mga anak hehehe)
sa mga nagbabasa ng mga blogs ko, TENCHU! (dont worry, lahat ng nababasa nyo hindi fix. naayos din naman. way ko lang talaga ang magblog para gumaan ang nararamdaman ko. kumbaga yung mga nababasa nyo, yan yung kasalukuyan kong nararamdaman)
sa mga minahal ko (ng palihim at bulgaran hahaha)
sa mga kaibigan ko
sa bago kong pamilya (salamat sa pagtanggap sa akin)
ikaw, ikaw na kasalukuyang nagta tiyaga na basahin to, maraming salamat.
at higit sa lahat, kay papa Jesus. sorry po, madalas po akong disobedient sayo.
happy silver year to me!
No comments:
Post a Comment