loveslabyrinth

The Great Expectations

First, allow me to borrow the title of Charles Dickens' 13^th novel (wiki)…thanks for that.

So I just turned 29 last June 2^nd. I told myself before that when I turned 28 I should already be pregnant with my second kiddo. (I don’t wanna be pregnant anymore when I reached the age of 30). Obviously it didn’t happen. The next plan was to become pregnant on or before April of 2013 so as I will be on maternity leave during the holiday season. Again, it didn’t materialize. So when Kaizer decided that we will go out of town for my birthday and our wedding anniversary I said that this would be it. No more extension. So we did try. Unfortunately seven days after, here comes my monthly period. Grrr!!

After my monthly period, when we thought everything was okay, we tried it again. And again. And again. (para wala ng kawala)

Here comes July…My July started with a severe cough. At dahil feelingera ako na baka buntis na ako, hindi ako agad uminom ng gamot. Hanggang sa mamatay matay na ako sa kakaubo saka lang ako nagpa-check up. Kabilin-bilinan ko sa doctor na tumingin sa akin na baka buntis ako kaya bigyan nya ako ng safe na gamot para sa nagdadalang-tao.

At dahil sigurista ako I double checked the antibiotics given to me. Apparently it should not be taken during the first trimester. So nagpa check up ulit ako. This time sa Borough naman ako pumunta. (Yung una kase sa Patient First).

Um-okey naman pakiramdam ko after pero inuubo pa rin ako.

Balik sa pagbubuntis. So dumaan na ang second week at third week. Wala pa ring monthly period. Sa totoo lang naka tatlo akong bili ng pregnancy test kit. Halos every week nagti-test ako. Ung pang apat na binili ko na tinatabi ko for the 4^th week hindi ko na nagamit kase…pagpatak ng August 1, dumating ang hindi ko inaasahang dumating.

Gumuho ang mundo ko. Hindi naman ako nagwalling pero shet, umiyak ako. Ayan tuloy, late ako sa unang araw ng Agosto. Bwiset!

Hayy inis na inis talaga ako. Baket?? Baket??

Ngayon tuloy nawawalan na ako ng gana. Gusto ko na lang magconcentrate kay LK. Iniisip ko na lang hindi namin kaya magpalaki ng dalawang bata. At least pag si LK lang lahat ng gusto nya mabibigay namin ng walang kahirap-hirap. Hindi kami magkukumahog maghanap ng pang enroll nya. Ngayon pa nga lang kamusta naman na ang tuition fee. Syempre magka-college pa si LK. Mamaya nyan milyones na ang tuition fee pagcollege nya diba? Pano pa kung times two lahat ng gastos kase may kapatid sya?

Tawagin nyo na akong negastar for all season but I don’t care. Pahihiramin nyo ba ako ng pera kung kailangan ko? (joke lang, hirap pala ako manghiram, pag nanghiram ako, tatlong araw ko na un prinaktis at pinaghandaan. Usually hinahanda ko sarili ko sa tumataginting na NO).

Hay stressfull...bat ba lahat ng bagay hindi ganun kadali. Lahat talaga kailangang idaan sa pagsubok? OA naman ng buhay.

Kaya dapat talaga, EXPECT THE UNEXPECTED parati ang mantra. Para hindi ako nasasaktan…