january 15 2009 - past 5pm
this blog entry is dedicated to my husband (bawi lang ba hehe)
first of all, he accepted me amidst what happened (amin na lang yun). but its not really a serious case.
he grants my "needs" especially my "wants" - lalo na yung mga gusto kong food ng nagbubuntis pa lang ako.
during my preggy days, sinusundo nya ako kapag may pasok ako (dahil sya ay naka restday).
binibili nya ako ng mga dvd's na series (e.g. matrix. lotr, harry potter) at mina-marathon namin yan.
when i gave birth he was there (though muntik nya pang unahin ang work nya sa kadahilanang wala daw ang sup nya). pero na-sad ako when ate gen (dalanao-piencenaves) asked me kung sino pa kasama namin. narealize ko, oo nga noh. hay, sana kasama ko nanay ko ng nanganak ako. (teka lang para sa asawa ko ang blog na to).
ng umuwi na kami (wala pang yaya, sakto namang pinauwi na yung katulong) siya lahat ang gumagawa kase nga di ko parin kayang gumalaw galaw. siya naglalaba ng damit ni LK. nagpapalantsa. magsasaing. maghuhugas ng pinagkainan. maghuhugas ng mga 'tsupon'. magpapakulo. mag aantay sa isang ate nya. ay kawawang bata.
alaga nya ako in ways na di ko na ma i-put in to words.
his mom would always tell me na ang swerte ko daw
"hindi ko nakita ang mga ginagawa nya sa sayo sa tatay nya" - mom in law
No comments:
Post a Comment